Akşam olur, kapı açılır. Çocuğumuz çantasını bir kenara bırakır, ayakkabılarını çıkarır, bazen yorgun, bazen heyecanlı adımlarla içeri girer. Biz de merakla sorarız:
“Bugün okul nasıl geçti?”
Aslında niyetimiz bellidir: Onun dünyasına dokunmak, gününün içindeki renkleri öğrenmek, payına düşen sevinci ve belki de hüzünleri duymaktır. Ama çoğu zaman aldığımız cevap çok kısadır: “İyi.”, “Normal.”, “Fena değil.” Bazen de hiç yanıt gelmez.
Oysa biz sadece günü değil, çocuğumuzu merak ediyoruz. Onun kalbinde neler olup bittiğini, oyunların içinde nasıl hissettiğini, arkadaşlarının arasında nasıl bir yol tuttuğunu… Kısacası, hayatın ona neler fısıldadığını bilmek istiyoruz.
Peki neden bu kadar samimi görünen bir soru, çoğu zaman iletişimi açmak yerine kapatıyor? Çünkü kalıplaşmış sorular, kalıplaşmış cevaplar getiriyor. Çocuklarımız, içlerini açacak bir anahtarı bekliyor. İşte o anahtar, farklı sorular sormakta gizli.
“Bugün seni en çok ne mutlu etti?”
“Arkadaşlarınla neler paylaştın?”
“Sınıfta seni düşündüren bir şey oldu mu?”
“Bugün öğrendiğin en ilginç şey neydi?”
“Birine yardım ettin mi, ya da biri sana yardım etti mi?”
Bu sorular, çocuğumuza yalnızca anlatma değil, hissetme fırsatı verir. Onun gözünde değerli olduğumuzu gösterir. Çünkü biz merakımızı sadece ders notlarına değil, onun kalbine yöneltmiş oluruz.
İşte tam da o an, çocuk kendisini yalnız hissetmez. Anlaşılmış, görülmüş, dinlenmiş olur. Aile içinde güven derinleşir, yakınlık büyür.
Unutmayalım: Çocuklarımız bizden çok şey istemiyor. Onlar, hayatlarını paylaştıkları kişilerin yargısızca dinlemesini, küçük mutluluklarını önemsemesini, sıkıntılarını hafife almamasını bekliyorlar.
Bir dahaki sefere “Bugün okul nasıl geçti?” diye sormak yerine, çocuğunuzun kalbine dokunacak bir soruyla söze başlayın. Emin olun, alacağınız cevaplar sizi şaşırtacak. Belki minicik bir tebessüm, belki gözlerindeki parıltı, belki de sakladığı bir sırrı sizinle paylaşacak.
Çünkü doğru sorular sadece cevap getirmez. Aynı zamanda güven, sevgi ve birlikte büyüme imkânı da getirir.
Ve unutmayın… Çocuğumuzun kalbine açılan kapı, çoğu zaman bir sorunun aralığından görünür.
Emine Çavuş
YORUMLAR